1 . توسل جستن به عمل نیک خود: این نوع توسل بالاتفاق جایز است. دلیل جواز این نوع توسل حدیث غار است.
در صحیح بخاری از حضرت ابن عمر رض روایت شده که در قوم بنی اسرائیل سه نفر به خاطر باریدن باران به غاری پناه جستند، بعد از داخل شدن غار، سنگی بزرگ از بالای کوه افتاده و دهانه ی ورودی غار را مسدود کرد و هر سه فرد با توسل جستن به اعمال نیک خود از خداوند طلب کمک کردند، خداوند دهانه ی غار را به برکت عمل نیکشان باز کرده و آن ها از غار بیرون شدند. صحیح بخاری ج 2ص883، مسلم ج2ص3532 .
توسل جستن به شخص زنده: این نوع توسل هم بالاتفاق جایز است.دلیل جواز آن توسل جستن حضرت عمررض به حضرت عباس و همچنین توسل جستن حضرت معاویه به حضرت یزید بن الاسود الجرشی. صحیح بخاری ج1ص137و ج2ص436تخلیص الحبیر به نقل از تاریخ دمشق3 .
توسل جستن به شخص مرده: این نوع توسل از دیدگاه همه ی اهل علم جز علامه ابن تیمیه رح جایز می باشد. چنانکه علامه تاج الدین سبکی شافعی رحمه الله می نویسد: *«لم ینکره أحد من السلف و الخلف إلا ابن تیمیة»* زيارةالقبور و الاستنجاد بالمقبور ص 113تالیف ابن تیمیه حنبلی شفاء السقام ص 120، روح المعانی ج6ص126، البدایة و النهایة ج8ص324، مختصر الفتاوی المصریة تالیف بدر الدین بعلی ص 196
ترجمه: از میان علمای سلف و اشخاصی که بعد آن ها پا به عرصه ی وجود نهاده اند کسی جز ابن تیمیه رح قایل به عدم جواز این نوع توسل نیست