متسلفه‌ی حشویه ادعا می کنند که علو حسی الله تعالی صفت کمال است و بر اساس همین ادعا، جواز اشاره حسی به ذات باری تعالی را می پذیرند. اما اگر دقت کنیم، این ادعا با اصول تنزیه و توحید متناقض است.
سؤال اساسی این است: اگر اجازه داریم به ساق باری تعالی اشاره کنیم، آیا این با اشاره به وجه یا قدم او تعالی فرق دارد یا نه؟
جواب به این سؤال، کل ادعای آن ها را مشخص می کند:
۱- اگر جواب دهند نه، فرق ندارد!یعنی هر قسمتی از ذات الله تعالی را می توان به یک نحوی با حس انسان تصور کرد. در این صورت، تمام ذات الله تعالی به اجزای جسمانی قابل تصور تبدیل می شود و این همان تجسیم صریح است. در این حالت، تمام ادعای متسلفه‌ی مجسمه درباره علویت و کمال بدون نقص، از ریشه باطل می شود.
۲- اگر جواب دهند بله، فرق دارد! این یعنی بعضی از اجزاء ذات الله تعالی بالاتر و بعضی پایین تر هستند. در نتیجه، برای قسمت های پایین تر، باید نقص پذیرفته شود( چون جزئی از ذات باری تعالی را به فقدان صفت علو مطلق وصف کردن) باتفاق چنین ادعایی کفر صریح است، زیرا ذات باری تعالی منزه از هر نقص است.
در هر دو حالت، نتیجه این است که ادعای جواز اشاره حسی به ذات باری تعالی بی اساس و باطل است.
أبوأُمامه دیوبندی عفا الله عنه
سه شنبه – ١٤ ربیع الثانی ١٤٤۷